Na forum.stronghold.net.pl wykorzystujemy ciasteczka. Jeśli jeszcze nie masz dość tego typu komunikatów, więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies. zamknij
Jeśli jest ktoś taki, kto zechciałby mi pomóc to bardzo dziękuję...
_________________ Wiesz, że 99,9% ludzi cierpi na chorobę, której objawem jest czytanie postów na forum trzymając rękę na myszce? Nie ściągaj ręki, teraz jest już za późno. Wiem, że Ty też na to cierpisz
Jak długie mają być te referaty i szykujesz je do klasy 3 gim. czy 1 licealnej [wchodzi w to tez zawodówka i inne] ?
Jak powstają Tornada ?
1. Co to jest wiatr ?
Wiatr to ruch mas powietrza spowodowany na przykład zmianą temperatury. Siłę wiatru określamy za pomocą km/h. [ Prędkość ma swoje odwzorowanie w stopniach Beauforta ]
2. Powstawanie wiatru.
Promienie słoneczne ogrzewają powierzchnię Ziemi. Ogrzewają się lądy, wody powierzchniowe, morza, oceany, a także powietrze. Słońce nagrzewa powierzchnię Ziemi nierównomiernie, zależnie od rodzaju podłoża (woda czy pustynia, las lub łąka) oraz od kąta padania promieni słonecznych. Szybkości nagrzewnia się substancji określa ciepło właściwe. Jest to ilość ciepła potrzebna do ogrzania jednego kilograma wody o jeden stopień (Celsjusza lub Kelwina).
Po wschodzie słońca następuje większe ogrzanie powierzchni gruntu niż wody morskiej. Powietrze nad gruntem szybko ogrzewa się i unosi do góry. Wznoszące się powietrze tworzy prąd wstępujący, zasilający górne prądy, odpływające znad miejsca ogrzanego. Układ taki nie jest trwały, gdyż następuje odpływanie powietrza na boki znad miejsca ogrzanego. Są to wiatry górne. W związku z tym zmniejsza się masa powietrza na powierzchnię ziemi i następuje obniżenie ciśnienia. Dołem więc napływa powietrze kierujące się do miejsca ogrzanego, o niskim ciśnieniu i jest to właśnie wiatr.
3. Informacje ogólne.
Trąby powietrzne zwane inaczej tornadem, tajfunem lub twisterem pojawiają się zazwyczaj w prawej, tylnej części układu burzowego tuż po ustaniu opadów. Tornado jest wirem w kształcie komina czy rękawa. Średnica wirującego słupa powietrza u jego podstawy ma średnio 70 metrów. Największa średnica wynosi zaledwie 2 kilometry. Prędkość wiatru towarzyszącego tornado dochodzi nawet do 512 km/h. Czas kontaktu tornado z ziemią trawa średnio pięć minut (najdłuższy trwał ponad trzy i pół godziny). Właśnie niewielkie rozmiary i krótki okres istnienia sprawiają, że precyzyjne przewidzenie czasu i miejsca ich pojawienia się nastręcza wyjątkowe trudności.
4. Powstawanie owego zjawiska.
Aby powstała trąba powietrzna muszą spełnione być dwa warunki: silny wznoszący prąd powietrza oraz coś, co wprawi go w ruch obrotowy. Prądy wznoszące najczęściej powstają w wyniku różnicy temperatur. Powietrze zalegające przy powierzchni ziemi jest rozgrzane przez Słońce i zaczyna wędrować w górę. Szczególnie silne prądy wstępujące powstają z wilgotnego powietrza, które, unosząc się w zimniejsze warstwy, wytwarza dodatkowe ciepło w procesie kondensacji pary wodnej, a potem także podczas przemiany wody w lód. Widocznym przejawem występowania prądów wstępujących są rozbudowane w pionie chmury kłębiaste: cumulusy i cumulonimbusy. Do powstawania trąby powietrznej niezbędny jest ruch wirowy, a odpowiednie do tego warunki występują na styku dwóch mas powietrza poruszających się w przeciwnych kierunkach. To stosunkowo rzadka sytuacja i występuje tylko w niektórych rejonach świata, przede wszystkim w środkowych stanach USA. Na szczęści stwierdzono, że tylko jedna ze stu burz "rodzi" tornada.
5. Tornado w akcji.
Według obecnego modelu najpierw powstaje wir o osi poziomej, na przykład gdy wznoszące się ciepłe powietrze osiągnie wysokość występowania szybkich, stałych wiatrów - tak zwanych prądów strumieniowych. Poziomy wir nabiera prędkości, poczym jego oś stopniowo obraca się do pionu w miejscu występowania najsilniejszego prądu wstępującego. U podstawy cumulonimbusa w miejscu wiru powstaje charakterystyczne wybrzuszenie, ale sam wir wciąż nie jest widoczny, ponieważ powietrze jest przezroczyste. Lej tornada pojawia się dopiero, gdy dotknie ono ziemi i porwie drobiny pyłu; czasem , gdy ruch wirowy jest szybki, od spadku ciśnienia w środku wiru kondensuje się para wodna. Bywa, że z wybrzuszonej chmury powstaje naraz po kolei kilka tornad o przeciwnych kierunkach obrotu, ułożonych wokół osi głównego wiru.
Tornada mogą również powstać nad wodą. Zwane są one trąbami wodnymi. Mniejsze tarcie powierzchniowe nad jeziorami, rzekami i morzami sprawia, że wir łatwiej tworzy się nad wodą niż nad lądem. Jednak wiele takich trąb cechuje stosunkowo niewielka gwałtowność. Rozwijają się one raczej pod wysoko wypiętrzonymi cumulusami, a nie pod chmurami burzowymi (cumulonimbusami). Niemniej gwałtowna trąba wodna może nawet zatopić statek i wyrządzić wielkie szkody na wybrzeżu.
Na pewno to już widziałeś gdzieś, ale żeby nie było, że nie chciałem pomóc
Ostatnio zmieniony przez Bordinio 3 Czerwiec 09, 13:06, w całości zmieniany 1 raz
Bordinio Dzięki! Widziałem takie informacje, ale było z różnymi niepotrzebnymi wiadomościami... Teraz sobie to sam przepisze i sformułuję...
P.S. Chodzę do I Technikum
_________________ Wiesz, że 99,9% ludzi cierpi na chorobę, której objawem jest czytanie postów na forum trzymając rękę na myszce? Nie ściągaj ręki, teraz jest już za późno. Wiem, że Ty też na to cierpisz
Znalazłem coś na temat burzy, to też zapewne widziałeś, ale dla pewności umieszczę.
1. Jak powstaje burza.
Szybki rozwój ogromnych gęstch chmur burzowych [tzw. Cumulonimbusy] o wysokości 10-16 km i szerokości ok. 8 km i wilgotny chłodny wiatr, zwiastujący zbliżającą się burzę, są dobrze znane w większości regionów świata strefy tropikalnej i umiarkowanej. Na całym świecie w tym samym czasie ma miejsce około 1800 burz i ok 100 wyładowań w ciągu sekundy. Powietrze w górnych warstwach atmosfery jest o wiele zimniejsze niż przy powierzchni Ziemi. Ciepłe powietrze jest lżejsze od zimnego, więc unosi się do góry. W trakcie wznoszenia powietrze się rozpręża, a przy rozprężaniu wszystkie gazy bardzo się ochładzają. Wznoszące się powietrze w trakcie rozprężania staje się chłodniejsze od otoczenia, a więc cięższe i opada na dół. Inaczej przebiega ten proces, gdy wznoszące się powietrze zawiera dużo pary wodnej. W miarę ochładzania się powietrza, zawarta w nim para wodna kondensuje się, czyli skrapla. Przy kondensacji, wydziela się dużo ciepła. Uwalniające się ciepło powoduje, że powietrze wilgotne stygnie wolniej i jest stale cieplejsze, a więc lżejsze od otoczenia. To jest właśnie mechanizm, który powoduje, że w obszarze burzy powietrze bardzo gwałtownie wznosi się do góry i osiąga wysokość powyżej 16 km. Na tej wysokości temperatura jest bardzo niska (około -60 ºC). Skondensowane kropelki wody zamieniają się w lód, stopniowo łącząc się z sobą i tworząc coraz większe kryształy. Gdy cząsteczki lodu stają się zbyt wielkie, zaczynają spadać, pociągając za sobą w dół zimne powietrze. W trakcie opadania cząsteczki lodu topnieją i z chmury zaczyna padać deszcz. Ponadto stosunkowo chłodne powietrze, gdy tylko dotrze do powierzchni Ziemi, zaczyna rozchodzić się na boki. Dlatego zwykle przed burzą wieje chłodny wiatr. Wkrótce potem niebo przeszywa błys, rozlega się grzmot i spada ulewny deszcz, wyrzucany z chmury przez zmagające się ze sobą prądy powietrza. W końcu zwyciężają prądy zstępujące, tłumiąc ciepłe, wilgotne prądy skierowane ku górze. Deszcz zmniejsza się, wiatr słabnie i burza kończy się prawie tak nagle, jak się zaczęła.
2. Wyładowania atmosferyczne.
Piorun jest wyładowaniem elektrycznym o bardzo dużym natężeniu, które przenosi w kierunku ziemi ujemne ładunki elektryczne. Przepływ elektronów może odbywać się także wewnątrz chmury, między różnymi jej warstwami.
W momencie, kiedy ładunek przewodni zaczyna wędrować ku Ziemi, przenosi ujemny ładunek elektryczny i pozostawia za sobą kanał silnie zjonizowanego powietrza o średnicy 1-5 cm, tworząc po drodze rozgałęzioną ścieżkę. Poszczególne gałęzie ścieżki rosną i w końcu jedna z nich osiąga punkt na Ziemi sprowadzając ładunki ujemne. Przepływ ten zwany jest wyładowaniem wstępnym lub liderem. Intensywny przepływ ładunków dodatnich trwa zaledwie około 0.0001 sekundy, lecz jest ponad 1000 razy większy od przepływów w domowej sieci energetycznej. Teraz wyjątkowo jasne wyładowanie zaczyna biec w górę tym samym kanałem i przenosi ono do chmury prądy dodatnie zwane powrotnymi. Teraz następują kolejne wyładowania wstępne oraz powrotne, które wykorzystują ten sam zjonizowany kanał. Cały ten proces powtarzany jest kilkakrotnie w ciągu ułamka sekundy, dopóki ładunki w chmurze nie zostaną zneutralizowane. Wszystkie błyskawice, pioruny są bezbarwne. My widzimy je, ponieważ rozgrzane powietrze świeci tak, jak i inne substancje, które od 800º Celsjusza zaczynają żarzyć się na czerwono, a wraz ze wzrostem temperatury, światło staje się bielsze i jaśniejsze.
3. Geneza grzmotu
Wielu z nas wie mniej więcej, dlaczego widzimy błysk, ale niewielu zdaje sobie sprawę z tego jak powstaje grzmot. Jak już wiemy piorun to lawina elektronów (prąd) poruszająca się wąskim kanałem z chmury do ziemi. Każdy wie, że przepływ prądu powoduje wytwarzanie ciepła, a im większe natężenie prądu tym wyższa powstaje temperatura. Tak samo piorun, w którym prąd ma natężenie od 10000 do 40000 amperów(A) podnosi temperaturę otaczającego go powietrza do niewyobrażalnej temperatury 30000º Celsjusza. Teraz popatrzmy od strony fizyki na całe zjawisko grzmotu. Wraz ze wzrostem temperatury ciała rośnie również jego objętość. W piorunie dzieje się to po prostu błyskawicznie, a różnica temperatur jest ogromna. Nic więc dziwnego, że powietrze gwałtownie zwiększa swoją objętość i w celu wyrównania ciśnień rozszerza się na wszystkie strony z ponaddźwiękową prędkością i z siłą dziesięć razy większą niż ciśnienie atmosferyczne. Wiemy, że kiedy coś przekracza wspomnianą prędkość powstaje fala uderzeniowa, którą słyszymy jako głośny huk, trzask albo dudnienie. Tak samo jest podczas burzy.
Umieszczę również pewien wstęp, może się przyda.
Wyładowania elektryczne zwane piorunami oraz całe zjawisko burzy, wywołuje w ludziach strach i napawa trwogą. Moc prądu w przeciętnym piorunie waha się od 1000 do 2000 kWh, a powietrze, w którym płynie, osiąga temperaturę 30000º Celsjusza. Wbrew pozorom błyskawice nie są zjawiskiem momentalnym, gdyż to, co widzimy jako jeden błysk składa się z całej serii wyładowań, które dążą do powierzchni Ziemi tą samą drogą. Wydawałoby się, że nie da się przeżyć uderzenia pioruna, a jednak z reguły przeżywa je 70-80% ludzi porażonych czyli będących w promieniu rażenia pioruna.
1. No to chyba proste. Skoro I pojazd jedzie z z prędkością v, a drugi z prędkością 3v to:
a) W tę samą stronę : 3v - 1v = 2v
b) w przeciwną stronę: 3v + 1v = 4v
2.
v1 = 10 m/s
v2 = 15 m/s
Wystarczy zamienić prędkość towarowego na m/s . W ciągu 10 s, towarowy przejechał 100 m, więc osobowy musi pokonać jeszcze 150 m bo ( względna dł. pociągów wynosi 250 m, a po odjęciu 100 zostaje nam 150 ) To daje nam 15 m/s
3.
Myślę, że to będzie tak:
t1 = w tę samą stronę
t2 = w przeciwną stronę
t1/t2 = v1 - v2 / v1 + v2
4.
v = 5 m/s [zwykła zamiana na m/s]
300 m / 15 m = 20
Skoro przejechanie 15 m przez 300 metrowy pociąg zajmuje 20 * 3 s to wychodzi, że trzeba czekać minutę.
P.S. Nigdy nie bylem dobry z fizyki mimo iż jestem na mat fizie ;p [ ew. gdzieś może wystąpić błąd rachunkowy ]
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Paradoks Bliźniąt,
